barış anka (yiyici)

ODA

Gün bitmek üzere, güneş saf tutmakta,

Yalnızım belkide gurbette bir de odamda,

Sesler geliyor belli belirsiz,

Koridorlar bomboş ve sessiz...

Bir seslenen olur mu diyorum, biçare...

Duvarlar üstüme geliyor tek tek, pare pare

Işıkları açmıyorum gönlüm aydınlık mıdır ki?

İnsan sesleri geliyor dışarıdan bir iki...

Bulutlara bakıyorum , terk-ü diyar etmekteler,

Uzaklardan hafif bir esintiyle sallanıyor perdeler

Bir nefes veriyorum çok içten,

Sesler gelmiyor odanın derinliklerinden

Bakıyorum pencereden kim var uzaklarda

Görüyorum ki uyumakta kuşlar ağaçlarda,

Hüzün dolu gönüller bu aralarda,

Daraldıkça daralıyorum bu nem dolu odada.

Sayfalar yetmiyor belki bu yazdıklarıma,

Haykırsam dağlara taşlara, taşar belki arşa...

Sorutor oda, hani benim ismim?

suskundur odadaki kilim.

Kuşlar soruyorbana hani nerede bu beşer

Yordu onları diyorum bu dünyalık işler

Güneş iyice uzaklaşmakta taa dağların arkasına

Belki bekleyeni vardı bizler gibi uzaklarda

Soruyorum duvarlara,masama ve odama,

Tek başına iş yok sizlerde, yolcudur herkes toprağa...

Çok mu riya ettim ne?

Bir ürperti kabardı içimde,

Sonradan bir esinti geldi şükür ki yüce Rabbime...

Dindir imandır insanların temel direği

Olmazsa sende onlar dolaşırsın eğri eğri.

Dua ediyorum, yaşlar boşanıyor gözlerimden kah,

Elbet verecek cevabı tek rabbimiz Allah.

Veda ediyorum bu son kalan sayfaya,

Duaya yöneliyorum , sırt çeviriyorum bu odaya...

Bu şiir toplam 576 kez okundu.
8.12.2008 14:35:31

• Yorumlar
• Yorum Yaz