ADALET PELİT (adaletpelit)

SEVEN YANDIKÇA YÜREĞİNDEN

SEVEN YANDIKÇA YÜREĞİNDEN


Bir ayrılık sesiyle ürktü gökyüzü
bin cefa türküsü yayıldı gün boyu alınan haberden
toprak kurudu seven yüreğin ateşinden.
kıpkırmızı utandı gökyüzü sevilenin gölgesinden.

Gecenin ışıldayan yıldızları saklandı gizemin karanlığına.
ay gölgesi korktu sindi bu sisli havanın siyahına
ürperdi; beyazı kaçmak istercesine inceldi..inceldi...

Bir loşluktu, yalnızlıktı geceye oturan.
katmerli maviliğin gölgesine nihavend üflerken rüzgar
kulaklarından asılmış hüzün; bakışlar dua eşliğinde...
eller tutunmuş bir galaksi ipine
uçsuz bucaksız mabedini gözlercesine..

Bulutların göğsü siyaha boyandı
göğün gözünden sağıldı aşk acısı.
sindi tüm toprağa sancılı doğum.
dikildi tüm acı filizler gizemin karanlığında .
bağ bağ, bahçe bahçe kahır çiçekleri boy vermiş
kök salmış çaresizliğine..

Ne hakirmiş yüreğinde açmayan sevda tohumları sevilenin.
bin deve kervanı sürmüş sevenin yüreğine,
bin tufan estirmiş, bin kasırga savurmuş güzelliğini..
tırmık izleri sürmüş yüreğinin pamuk tarlasını.
kayalar fırlatmış naraları yanan krater yüzeyinden
etekleri tutuşmuş avunduğu tüm zevklerin
bir kaç bakış, bir kaç gülüş kurtulurken
kızgın lavlar dökülmüş gözbebeklerinden.
çıldırmış zihin nefret kusmuş peteğinden

Çağlayanlar tutuşmuş; aşkın kahredici güzelliğinden.
gönlüne oturmuş taş parçacıkları sipsivri
yırtmış baştan başa anıları yerinden.
gözlerinde okyanus oturmuşken
yağmurlar ağlamış haline...
__Seven yandıkça yüreğinden.

ADALET PELİT

Bu şiir toplam 571 kez okundu.
2.12.2009 08:30:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz