safiye lemide çakır (lemide)

“ Baykuş bakışlı gece ”

Kanamanın en acı olduğu andır gece
Ruhda kopan fırtınaların
Sadece sizsinizdir şahidi
Kurulur da yağlı urganlı darağacı
Bekliyorum verilecek cezamı
Bir yalnızlık bil/eyliyorum dudaklarımda
Her gün biraz daha çöküyorum
Kendi açtığım çukura
Bir pervasızlıkdır alıp gider başımı
Gecenin baykuş bakışlarında
Her gece yeniden geriliyorum çarmıha

Uzansam dokunacağım saydam tenine
Özlemlerim diz boyu
Acabalar d/üşüyor yastığımın üstüne
El yordamıyla
Yastığında arıyorum imbat kokunu

Gözyaşlarım eşkıya tümcelerime
Bilsem de gelmeyeceksin
Nedensizce
Köşe başlarına asılı kalıyor gözlerim
Bitsin artık
Bitsin dilimden sana çekilen ırmak
Koparıyorum kanatlarını uzak gecelerimin
Vuruyorum da senden düşen düşlerimi
Düştükçe yuvarlanıyorum
Yazdığım şiirler sızıyor içimden

Paradoks gecelerin sabahlarında
Göğsümü yakan güneş
Kavruluyorum
Acıyan ruhta nüksediyor yaralar
İndiriyorum tozlu raflardan anılarımı
Üfürdükçe tozları yapışır üstüme

Bir çocuk olurum, korkak kelimelerden incinen
Büzülürüm kararmış gözlerinin karasında
Ateşi yakar dilinin tutuşur da saçlarım
Kazıyorum damağımdan kemikleşmiş ismini
Kıvılcımların küstüğü bir avuç közüm
Savur beni olayım darma duman
Erimiş kalemim, yapışmış parmak uçlarıma
Tutuk/lanmış cümlelerim

Sen gittin
Doğru bildiğim yanlışların kör ebesiyim
Kaçtıkça kendime ebeleniyorum
Gözyaşlarımda asılı hayalini indiriyorum mendilime

Seni andıkça her seferinde
Bir çıra dokunurken tenime
Unutuyorum acıyı
Kırık aynanın çatlağında arıyorum kendimi
Kararsızlıkların çukuruna kaçmış gözlerim
Mor halkalara asılmış pişmanlıklar
Kimim ben?
Tanıdık olmayan bir siluete bakan gözler
Neden öyle b/akarsınız ş/aşkın
Bulmak ister gibi bir ipucu
Kimsin sen ?

Geçmişin korkuları tükürür yüzüme
Çatlıyor ben deyip tutunduğum bakışlar
Suçluluklarım mı akıyor ne
Saçlarımdan
Çağlıyor yürek sesim
Islatıyor her yanı

Senin yanaklarından akarken pişmanlıklar
Kalk yüreğim
Hadi kalk
Şimdi hesaplaşma vakti
Ettiğim beddualar eşliğinde
Kurduğum darağacı
Yağlı urgan ucunda sallanan ben
Korkuyla kapanıyor ellerim yüzüme
Bir sis bulutu içinde şekil/sizleşir bedenler

Loş kapılar devrilir üstüme
Şimdi karanlık cehennemlerden
Yazıyorum bu mektubu sana
Belki ulaşacak, belki de hiç ulaşmayacak
Edemediğim tüm elvedalarım yürüyor önüm sıra
Şimdi gitme vakti
Beni kendinden şimdi
Hadi sen uğurla

Bu şiir toplam 667 kez okundu.
23.05.2011 16:06:03

• Yorumlar
• Yorum Yaz