Kadri KIRMIZITAŞ (tk30762)

GÜLÜM BEN ÖLDÜM

Öfkem yüreğime sığmaz taşıyor
Vurdular sırtımdan gülüm ben öldüm
Tesellinin avuntusu bedenime yetmiyor
Vurdular sırtımdan gülüm ben öldüm

Köprü olduk geçsin dedik insanlar
Kör sandılar dost bildiğim yamyamlar
Bu devran böyle gider diye sananlar
Vurdular sırtımdan gülüm ben öldüm

Asmaya götürdüler soran olmadı
Ben düşerken ardımda duran kalmadı
Düştüğümü sanıp dille vuran çoğaldı
Söz ile vurdular gülüm ben öldüm

Yüce dağlar gibi yıllar yılı düşündüm
Yağmur yağdı ihanetten aşındım
Toprak gibi yel götürdü taşındım
Gurbet içimde gülüm ben öldüm

Dürüst oldum beni aptal saydılar
Cömert oldum şerefimi çaldılar
Soysuzcuklar kendi gibi sandılar
Keşke taş olsaydım gülüm ben öldüm

Sırtıma sapladılar eyrice hançeri
Bu ihanet bilmem bir gün geçermi
İhanete alışmış i insanlar hiç bitermi
Bedenden ziyade ruhta gülüm ben öldüm

Güvercin gibi gökyüzünde salındım
bir lokma ekmeğe şükreyledim sevindim
Akbabalara fırsat doğunca bölündüm
Dilim dilim doğradılar gülüm ben öldüm

Hırsız adam herkesi kendi gibi sanılar
Şeref bilmez şerefimi beş paraya saydılar
Doğruya sevdalıyı kendi gibi sandılar
Gizlediler iyileri gülüm ben öldüm

Mor halkalar beliriyor gözüm altında
Çok üzgünüm namusumdan arımdan
Yaralıyor ihanetler içerimde derinden
Çözülmeyen sorularda kaldı gülüm ben öldüm

Dalgın düşüncelerde dalarım geceleri derinden
Gözlerim takılır enginlere yardım beklerim rabbimden
Ölüme razıydım kurtulsaydım namussuzun şerrinden
Kurtulamadım gülüm işte ben öldüm

Doğrular tutkunuyum değişmem asla
Boğulsa bedenimi sarın doğru helal hasıra
Gözün gördüğünü attılar kör zindanlara
Gömdüler doğruları gülüm ben öldüm

Sürünür yaşarsam yalanı bilmem
Gönüllü doğruyum assalar dönmem
Adaletin astığı boyuna yanmam
Urgansız astılar gülüm ben öldüm

Bu yurda hayırlı evlat doğurdu anam
Kuyruk sallamam doğrudan dönmem
Haramı biliriz harama el uzatmam
Yalana saydılar gülüm ben öldüm

İhanet kusmuğu kokutmuş her yani
İnsanca yaşarım sürerim kervanı
Elbet zail olacak şu ihanet devranı
Yalana saydılar gülüm ben öldüm

Deydimi deme ben doğruyu yazarım
Dünyanın ortasından bir doğru çizerim
İnancımı halkımı karşılıksız severim
Anlamadılar gülüm şimdi ben öldüm

Kötülük düşünmedim yarenime dostuma
Mertçe davrandım düşmanıma hasmıma
Tüm doğruları yazdım mertliğin son yaprağına
Yazınca vurdular gülüm ben öldüm

İhanet cüce ruhlu insanın pislik kamburu
Parayı makamları bir gün yeller savurur
İftira şeytan tacıdır bir gün nihayet bulur
Meleklere saydılar gülüm ben öldüm

Bunlar İhanet domuzundan doğan piç çocuğu
Eserleri iftiradır şeytanladır her yolculuğu
Fesat çıngırağı ellerindeki tek oyuncağı
İnsandan saydılar gülüm ben öldüm

Kadri,ye cezamı, eylemişse mertlik
Birazcıkta sen dürüst olsan ey enik oğlu enik
Canımızı doğrulara hep feda ettik
Anlamadılar gülüm şimdi ben öldüm

11/05/2013
Kadri KIRMIZITAŞ

Bu şiir toplam 412 kez okundu.
11.05.2013 22:49:38

• Yorumlar
• Yorum Yaz