Alparslan KAR (alpakar)

...

İnsanlar! nicelerinin gül yüzünü soldurdu
Bir su gibi bardaktan bardağa doldurdu
En derin yolculuklarda bile hayalleri kaldırdı
Acı olanı duydukça kendi ruhuna saldırdı

Bilinmez diyarlardaki eşlenen sesi arardı hislerinde
Kalabalık içinde yalnız olmuşken sorardı kendinde
Yalnızken dağınık kaldı bir şeyleri karardı dünyasında
Gerçeği görürcesine hiçlik içinde morardı hayallerinde

Bu şiir toplam 454 kez okundu.
23.07.2013 01:16:29

• Yorumlar
• Yorum Yaz