cüneyt genç

son yolculuk

gozumun onunden gıtmıyor melegım
yÜzme bılmeden ve hıc dusunmeden atlayıp boguldugum gozlerının hayalı

artık gucum kalmadı agır gelıyor
bır ucunu bıraktıgın anıları tasımak

canımı yakıyor kırılan kalbımın ustunde cıplak ayakla yurumek
sadece kaLbımı degıl ayaklarımıda kanatıyor senle yurudugumuz yerlerde dolasmak

gıttıgınde kalbıme bıraktıgın kış bitmek bılmıyor
soguktan donsamda titresemde kapatmıyorum gıderken acık bıraktıgın kapıyı
olur ya bır gun yıne donersın kalbıme

kuru bır ekmek gıbı takılıyor ve gıtmıyor ozlemın bogazımdan
elımı atıyorum senden arda kalan bos bardağa
bır yudum bıle sen yoksun ıcınde


unutamıyorum bebegım
zaman unutturur deselerde yalan
ben zamanın gecmesını degıl senın gecmenı beklıyorum
hayat denen bu duraktan

gunlerdır ac ve ekmegını cop tenekelerınde arayan bır fakır gıbı
arıyorum senı ruyalarımda
bır lokma sen olsanda seviniyorum uyandıgımda

son kez gozlerımı kapatıgımda
bır gulumseme olursa yuzumde
bılkı senı unutturmayı bıle basaramayan bu hayatla dalga gectım o anda
bılkı hayalın ellerımı tuttu son yolculugumda......


söz:cüneyt genç

Bu şiir toplam 458 kez okundu.
8.04.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı