Rıfat Kurtoğlu

Vurdu Gözleri

Vurdu Gözleri


Bir afet-i cihân,gördüm, bu akşam,
Bağrımı kavuran, kordu gözleri…
Mümkün mü bir daha, doğrulup, baksam,
Sevgiler fışkıran, sırdı gözleri…

Onda görür, görmez, kendimi buldum,
Ummanlar içinde, ummana daldım,
Sanki o ana dek, takatsız kuldum,
Cismime can veren, ferdi gözleri…

Anladım ki aşkta, sevgide aklı,
Kim bilir içinde, ne hazlar saklı,
Kızmadım gönlüme, elbet ki haklı,
Göğe direklenmiş, nurdu gözleri…

O andan beridir, bağrım yanıyor,
İçimde bir şeyler, kıpırdanıyor,
Yüreğimde, fırtınalar, dönüyor,
Aklıma takıldı, durdu, gözleri…

Biçare gönlüme, daim gerek o,
Yaradan’dan dilediğim, “dilek” o,
Güzellikte, benzeri yok, melek o,
Beni can evimden, vurdu gözleri…

KURTOĞLU’yum, yaramdaki, tuz gibi,
Bağrımın başını, yaktı, köz gibi,
Sanki benim derdim, bana az gibi,
Başıma sevdayı, sardı gözleri…

Bu şiir toplam 619 kez okundu.
29.10.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı