İsmail Cica

tavşan dağ hikâyesi.

Tavşan dağ hikâyesi
bu yollarda avare gezerken
ayaklarım alır götürürdü beni benden
nerelere bilmem
usum da beni terk ederdi herhâl
nerelerden bileyim yoktu yol gösteren
hiçte aşık olmamıştım ki
adının duyardım ama yaşamamıştım
ekmek gibi su gbi der geçerdim
avareliğim bu yüzden başladı zaten
gel zaman git zaman geçiverdi seneler
anlatamazdım sana bir formatta kendimi
tutulurdu dilim seni görünce
hazırlardım oysa ne güzel tümceler
anlatamadıktan sonra beş para eder mi
sevmişliğim evren dolusu yazıka giderdi
yoksa yok mu daha haberin
aşıkmışım meğer tavşan dağ hikâyesi!!!.
İSMAİL Cica 1959.Nazilli

Bu şiir toplam 562 kez okundu.
6.02.2011

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı