emrah özyıldırım (koprulu)

RESMİMİZ

Kurumuş kan damlıyor dudaklarımdan
Acı çekerek yaşamaktandır belki
Göz yaşlarım pınarlarla karışıp
Akıp gidiyor sensizliğe doğru
Bir akşam üstü gece karanlığında
Nasıl olduysa aniden,sen düştün aklıma
İçimden ağlamak geldi kendimi tutamadım
Söz vermiştin bir daha ağlamayacağım diye
Öyle bir hüzün kapladı ki içimi engel olamadım
Aktı gözümden yaşlar birer birer
Nasıl bir acı bu tanrım nasıl bir çile
İşte bu benim bitmeyen hayatımın hüzünlü anları
Bu gece bir başka doğdu yıldızlar gökyüzüne
Gözlerimde acemi aşık ifadesi
Ve seni düşündüren anılar dağılmış sağa sola
Birkaç metre uzağımda bilinmeyen bir resim
Düşmüş yerlere çamurdan tanınmaz halde
Alıp üzerini silip tanımaya çalıştım
Hani bir zamanlar senle çektiğimiz o resmimiz vardı ya
Ellerimde donup kaldı bakmayı beceremedim
Alıp ta sen misin diye tanımaya çalıştım
Gördüğüm senden başkası değildi ağladım birden
Nasıl geçiyor sensiz bu günler diye söylendim
Öyle bir ağğ çektim ki dağların inlemesi koptu kulaklarımda
Çok özlemişim galiba seni resmine batkımda anladım
Şimdi seni yeniden sevmeye başlasam
Yine gidersin diye korkuyorum
En iyisi her şeyi gömüp maziye dalmak
Nasıl başladıysa öyle bitsin olduğu gibi
Sen sevdiğinle kal bende seni sevdiğim günlerle
Kimse sormasın birbirini,nerde diye
Olurda bir gün karşılaşırsak ayrıldığımız yerde
Sakın sorma bana halen seviyor musun beni diye
Sana cevabım hep aynı olacaktır.
Ben seni sevmeyi hiçbir zaman bırakmadım ki..!



Kendi kalemimden


Yazan:Emrah ÖZYILDIRIM

Bu şiir toplam 556 kez okundu.
13.02.2009 19:15:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz