Abdullah AYTEKİN (abdullahaytekin)

AYNALAR

Masum ve körpecik
Bir çocukluğun arkasından,
Olsam da afacan ve küçücük
Farksızdım bir delikanlıdan.

Oyun ve okul beraberce başladı
Uzayıp serpildim, yıllar yılı kovaladı
Derken gençlik geldi,ihtiyaçlar çoğaldı
Oyundan arkadaşlarım artık aşk alanımdı.

Tuttuğunu koparır çığ gibiyken
Asker oluverdim,çağırdılar cepheden.
Vatan borcu, sayılı gün bitiverdi hemen
Babamın yerindeydim gençliğimi bilmeden.

Evlenip çoluk çocuğa karıştım
Aş, iş derken her zorluğa alıştım
Rızk için her alanda herkesle yarıştım
Peyniri ekmeğe denkleyemedim, şaşırdım.

Beden yorgun, omuz çöktü, saçlar ağardı
Daha dün çocuktum yaş elliye dayandı,
Ne eskilerden eser nede bende güç kaldı,
Gönlüm hala genç ama aynalar olmasaydı.

Boyasam da saçları yüz buruşmuş,alın kırışık.
Zorlasam da kendimi bel bükülmüş,ayak dolaşık.
İyiye de alsam her şeyi beyin karma karışık.
Aldatmak nafile! Durum aynalarda belli apaçık.
Abdullah AYTEKİN

Bu şiir toplam 826 kez okundu.
24.09.2007 12:09:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz