A.Ziya

atmış dörde girerken

yalnızca yüzündeki yalın güzellik değil ilgilendiren
kalbimin derinine koyduğun kesildiğim esmerliğin
görünümüyle baygınlık yayan pırıl pırıl tenin değil
gönlümü yıllardır dolduran darmadağın güzellik
bıkamadığım kimsenin bilmediği ılıman iklimin

otuz altı yıldır içimi kanatıyorsun imrenilecek denli
sarıp sarmalayarak nasıl koyulur olmadık yerlere
terk edilerek gidilir mi ötemdeki yabanıl kimseye
farkını büsbütün özel estiren o doyulmaz esmerliğin

sanmıyorum bulunsun da tadını bilebilen çıksın
kulun kölen olurlar tutulur kalırlar tanısalar
kalbin tutkularla sevgilerle çağlar sımsıcak
çılgınca bir duygu ki asılır kopmaz kollarımdan
bırakmaz yakamı huyundaki tüketilmez güzelliğin

esmersin ufak tefek tatlımsın kimseler sevmesin
eşlerden bu üstünlükleri taşıyan var mı sanmam
içlerimin içindeki yerlerdesin otuz altı yıllık sevgilim
evine yuvasına eşine yeniden aşık biri o benim işte
çileler sancılar çeker çekerim yine de kanamam

bana göre bulunmaz güzelliklerin öbek öbek yığınla
kimler hangi gözlerle bakarlarsa baksınlar aldırma
yaşattıkların sundukların öte dünyaların tek seçilmişi
görülmedik bilinmedik bulunmaz meleklerden birisin

iki oğlumun vazgeçilmez biricik anneleri kalan ne varsa
bırak hepsini şuracığa ya da koy kimsesiz dulda bir yere
yok üstüne konacak yanına düşecek konumundan ayrı
sen benim için teksin, bir tanesin, biricik sevgilimsin.
A.ZİYA

Bu şiir toplam 1.086 kez okundu.
25.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı