kübra kopuzlu

hayatımın şiiri

Deli gibi sevdim, gözyaşı döktüm onun için
Beklide gerçek değildi
Söz verdim kendime
Sevmek yok ağlamak yok üzülmek yok
Aslında oldu diyebilirim
Karşı koyabilir miydim?
Hayır
İlk aşkımdı bunu biliyorum
Ama öyle bir acı çekmiştim ki
Sanki aşkların en tecrübelisi bendim
Aslında değildim
Onu görünce daha küçük büyümemiş kalbim zıplıyordu yerinden
Acaba bana bakacak mıydı?
Bilmiyorum
Hep okuldan gelince okul derslerini yapar
Aklıma hep o gelirdi
Sonra küçük siyah i eski radyom var
Onu açardım
Hep de şarkılar sanki banaydı o an
Bana yazılmış sözlerdi sanki
Dinlerdim ve uyurdum
Aslında uykum gelmezde
Sanki ben uyurken beni izliyormuş gibi uyurdum
İşte o sıra
Okullar dağıldı, ayrılıyordum artık
Şöyle bir dünya gözüyle bakmak vardı ona
Ama ben biliyordum onun başka birini yani benim arkadaşımı sevdiğini
Ama olsun bir şey yapamazsın
Dudakların onun başkasını sevdiğini söyleyebilir
Ama kalbine sorduğun an
Kalbine sorduğun an her şey orada biter…
Söyleyemez ki
O cesareti bulamaz
Ya o anda unutacaktım ki zor bir şey bu
Ya da

Aradan zaman geçti
Kendimi hep o şimdi ne yapıyordur gibi sorularla
Didim’in güzel denizine bakarken yakaladım kendimi

Ya da ağlarken
Hep uyurken yanımda o var diyemedim
Acaba ben yıldızlara bakarken o da bakıyor muydu?
Baksa bile aynı yıldız değildi
Beklide ay a baksam aynı olabilirdi
Ay a baktım onu düşündüm
Beklide o ay a baktığı an beni değil
Sevdiği kızı düşünecekti



Okullar başladı
Yaşadığım aydın şehrine geldim artık
Nedense geçen sene gibi sevmiyordum
Ağlamıyordum
Düşünmüyordum
Yanından geçince kalbim zıplamıyordu
Ertesi gün en yakın arkadaşımdan kötü haberi duyana kadar
Bana o başka kızla çıkıyor diyene kadar
Eve nasıl gittim bilmiyorum
Evde kimse yoktu
Onun için 1 sene boyu yazdığım defteri hiç yırtamıyorum
Kıyamıyordum
Beni sevmediğini gayet iyi biliyordum
Arkadaşım bana
Sen yakınındaki aşkı görmüyor musun?
Sen onun için ağlarken
Asıl seni seven vardı dedi
Ve beni şaşırttı
Meğer ben ağlarken bana uzaktan bakan bana değer veren biri varmış
Neyse
Ona o günden sonra bir ilgi duydum
Ki bu sene sonuna kadar geçti
Beni uzaktan korumalar
Bana bakmalar
Sanki hepsi tesadüftü
Ama ben fazla umutlanmadım
Yalan dünya değil mi kime güvenecektim
Kimim vardı ki benim ablamdan sonra
Hiç
Ona bilmeden ayağına vurmuştum
İnanın sanki beynimden buruldum
Onun değil de benim canım acıdı sanki
İşte o gün
Her şey koptu yerinden
Bana arkadaşım
O başka kızla çıkıyor diyene kadar
Beynimden 2.kez ve en yakın arkadaşımdan aynı şeyi 2.kez duydum
Beklide o an belli etmedim ama
İçim çok acımıştı
Tam da balkondaydım ya
Uzaklara bakmıştım
Koskoca 1 sene 1.aşkım için
Koskoca 1 sene 2.aşkım için boşa gitmişti
Niye hep ben
Niye başkaları bir kere olsun üzülmüyor
Niye ben çekmek zorundayım bu acıyı
Onun içtim yazdığım yazıları ve kâğıtta kalp içinde onu adı ve benim adım yazlı olan kâğıdı
Tek hamlede yaktım
Artık kimseyi sevmeyeceğim
Ki olmaz bir şey
Ne yapalım
Kalbim sessiz sessiz ağlasın
Kimse duymasa da bilmese de dinlemese de
Bin dinlerim
Kalbime gömerim
Acıdığım tek şey
Boşu boşuna senelerimin gitmesiydi



Kübra KOPUZLU

Bu şiir toplam 859 kez okundu.
11.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı