ibrahim çakmak

100. gün

100. GÜN
Hayalinle boğuşuyorum her gece, bu evde
Sevdan bırakmaz peşimi, bir an bile
O sevdan, o yüzün o gözlerin hala aklımda,
Ve bu kalp her saniye sana tapmakta
Seni kaybetmemek uğruna bir savaş içindeyim
Ve bu savaşta ben tek nevherim
Bitti artık gözlerimin denizindeki sular
Şahit sevdiğim, sevgime, işte bu dört duvar
Yine yalnız kaldım sevdiğim dün gece
Ama sensin benim yarim her gün her gece
Bırakırsan beni ne olur sonum bilmiyorum
Bildiğim tek şey seni ölümüne seviyorum
Ne kadar mutlu olduğumu bilemezsin ''o an''
Annesiz bebek misali, ellerimi tuttuğun zaman
Yıllardır ısıtmadı beni güneş senin kadar
Sana sarıldığımda içimi ısıttığın kadar
Ahh ne zor bilsen senden ayrılmak
Tüm sevgimle tutarken ellerini, bırakmak;
Hiç unutmam sevdiğim o günkü halimizi
Ayrılık vakti geldi çattı, sen bırakmadın ya ellerimi
Bir uçurumun kenarındaydım sensiz, ebedi
Tutup ellerimden çektin, artık bırakma beni
Biliyorum sevdiğim çok kırıyorum, ve üzüyorum seni
Ama unutma senin sözlerin kızdıran bu aciz kalbi
Hiç aklıma gelmezdi bir gün senin için benliğimden geçeceğim
Ama sunu bilki sen iste ben, kendimden vazgeçerim
Dinle sevdiğim bu mısraların hepsi senin
Çıkan her kelime her cümle senin eserin
Eyy sevdiğim! Sensiz neye yarar ANTALYA,
Seninle güzel gözlerinle güzel ancak ALTINOVA.....

Bu şiir toplam 407 kez okundu.
31.01.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı