Rasim KÖROĞLU

TELEVİZYON

Şu televizyona işin yolunu,
Bulanlar çıktı da ben çıkamadım.
Sosyetenin damat ile gelini,
Olanlar çıktı da ben çıkamadım.

Kimisi kapalı, kimisi açık,
Kimisi akıllı, kimisi kaçık,
Köşklerin önünde çırılçıplacık,
Kalanlar çıktı da ben çıkamadım.

Hani gizli idi ibadet, niyaz,
Ekranda dedem de göründü biraz,
Naklen yayın ile camide namaz,
Kılanlar çıktı da ben çıkamadım.

Bu konuda, medet beklemem tıptan,
Kırkımı geçtim de düşmedim çaptan,
Gücünü viagra denilen haptan,
Alanlar çıktı da ben çıkamadım.

Yerindeyse eğer budu, kalçası,
Mühim değil sözün önü, arkası,
Bir klibi ile birkaç parçası,
Olanlar çıktı da ben çıkamadım.

Nereyi açarsan üç ile beşi,
Müzikte popçular çekiyor başı,
Röportaj yaparken sahnede çişi,
Gelenler çıktı da ben çıkamadım.

İntihar etmeye gelmişti güya,
Sıkıca yapıştı, düşmedi suya,
Boğaz Körüsü''ne bir boydan boya,
Dolanlar çıktı da ben çıkamadım.

Futbolla doldurup koca kasedi,
Çatlattılar benim gibi hasedi,
Mezarlıktan gece vakti cesedi,
Çalanlar çıktı da ben çıkamadım.

Olmak mı ilazım onun ikizi,
Belgeselde çıktı yaban öküzü,
Lotoda, totoda; yedi, sekizi,
Bilenler çıktı da ben çıkamadım.

Benzetmişler beni koca kütüğe,
Takılır demişler gidip RTÜK''e,
Rasim gibi biraz aklı yitiğe,
Gülenler çıktı da ben çıkamadım.
Rasim KÖROĞLU

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
26.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı