Feride Temel

Yatık Şiir

YATIK ŞİİR

akşamın koyu karanlığı
toprağa bulaşan serzenişti
özlemin zil zurna baharı
martın irtica bulutundan düşen
erotik geceliği üzerine geçiriverdi

sarı başakları yaza inat özümserken toprak
ellerimde akasya çiçeğinin gitmeyen kokusu
bitmeyen bir şarkının notasına yenik
gözleriyle biriktirir şimdiden bereketini

yosun tutan su seyahat hazırlığında
arık arar
ömrümün son yokuşundaki şadırvan
tersine dönük
dünden lambası sönük
üzümler erken koruk

kuru kengerlerin rüzgarda çatırdayışı
sanki hüznün kel habercisi
vaktin kısaltılmışlığı sıksada yüreği
kalemim parmağıma sundu
hayat boşa dolu doluya boş
çeksede küreği benlikte
içimde uyuyor
hiç tamamlanamayan yatık şiir

baharın eşkiya düşleri
hınzır gibi her gece kapı çalar
bitmek bilmeyen çelimsiz hırsıyla
çaldıklarını hangi kentin toprağına gömer

seviyorum
evrenin tüm canlılarını
yaşam ne çalarsa yüreğin gergefinden
içimde pürelenmiş ne çok kırgınlıklar olsada
umutun ince telesi tenimi sarıyor
çıkmaz patikalardan hep bir çıkar yol arıyor

Feride Temel
23-03-2009

Bu şiir toplam 534 kez okundu.
27.03.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı