sıdık BAKIR

MARVA

Büyüsüne kapılmıştım gözlerinin,
Karlı Erzurum sokaklarının
Geleceğe açılan kapıları vardı önümde.
Yoktu geçmiş anıları gözümde,
Titrek mum alevi ışığında
Kilitlenmiştim bir umuda, iki sana,
Çıldırmak üzereydim ve de
Söz geçiremiyordum beynimin
Kanserli hücrelerine.
Maksat romantik takılmak değil mi?
Mum ışığında yaşamak, gölgelere
Ve sövgülere sığınmaktı oysa benim için.
İki kişilik yaşamak bunun neresinde?
Arkanda ne olduğunu bilmemek,
Ne zamandır lüks oldu
Yüksek rakımlı yerlerde?..
Bir kar tanesine takıldı gözüm,
O, süzülen bulutların yüreğinden.
Gelmiş, güneş görmeyen pencereme kadar
Misafirim ilk o oldu, nasıl bir şey ise,
Bir ona yakıştı adım, bir ona uydu şivem..
Gösteriyordu zaman ne kadar zulüm ve
Ne kadar ölüm yüklü olduğunu.
Eridi kar tanesi, aldı götürdü birisi..
Çekilirken hayal gücümün sonsuz sancısı,
Pencere karşısında oturmuş,
İçinde parçalanmayı diliyordum..
Ve radyoda Stones çalıyordu..

Bu şiir toplam 714 kez okundu.
29.04.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı