yeşim aslan

yüreğim aşkına gebeilisini

son umudumu kara trenlere yüklemiştim
son bekleyişimi sevgilisini götüren vapura el sallayan kıza vermiştim
öyle vazgeçmiştim ki herşeyden bir bilsen
yalnızlık rüzgar gibi girdi bedenime
iliklerime kadar ağladım bomboş akşamlarda
ne kadar hasrettim bir masum bakışa
bir gülüşe bir içten dokunuşa
ben neyin yasını tutuyordum anlamadım
yüreğim dile geldi sebepsiz yere ağladım
öyle soğuğum ki hayata hiçbirşeyi umursamıyorum
yaşamak için sebep arıyorum bir türlü bulamıyorum
birden bir umut ışığı doldu gönlüme
hastalıklı ruhum gülümsedi bir an
sen miydin dokunan omzuma
karanlığımı yarıp geçen
daimiysen öyle gel bana
umut verip bırakma
ben zaten ağır yaralıyım hayatta
yalnızım ama sen varım dersen bana
senin için doğarım en baştan
silkeler atarım üzerimdeki ölü toprağı
kurak topraklarımda çiçekler açar seversen beni
ama beni yaralı bırakma herşeyinle sev beni
bak bahar geldi seninle
sen mi sürükleyip getirdin baharı bana
benim kışlarım hiç bitmezdi oysa
hoşgeldin bana
bak içimde bir tekme
YÜREĞİM AŞKINA GEBE...

Bu şiir toplam 519 kez okundu.
19.08.2011 01:52:03

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı