Tahsin Özmen

SAKIN AĞLAMA GÜNEŞ ÜŞÜR!

-bütün yalanlar kısık seslidir-
çıngıraklı yılanlar…üniformalarını çıkartsın...!
bana aynaları göster...
.
ve sen…
körkütük sis…başıma çöken
.
bilmez misin…?
cahilin aklına düşmüş talihsiz düşünceyi…
ne kalem ne de mürekkep yazmak ister
ve nasır tutmuş beyinler…rüyasız gecelere benzer


-umut kokan…
söylenememiş her söz dilde yara-
.
ve sen…
zorba çığlık…gölgede serinlemek yasaktır diyen
.
bilmez misin...?
ayazda kalmış yavru kuş gibi hisseder kendini…
ressam tuvaline girememiş her boya
ve kekeme bir udun hüznünü taşır...
şarkılardan kovulmuş her nota


-yalnızdır…
yankısını bulamamış her ses-
ha alevler içine düşmüş kar tanesi…
ha sararan yapraktaki yeşilin çırpınışları
/bir yangından bir yangına göçüştür/ son nefes

bilirim! ...
-gülümsemez her masal…
ve her zaman gül sunmaz namlusundan hayat-
kızıldır öfkenin rengi…
ölümün yarısıdır böyle yaşamak
.
ve sen…
rap rap vicdanımı çiğneyen
.
çek tetiği…
vur güneşi sol yanından…çürümüş dünyaya inat
…
..
bilirsin! …
-ölümü yenmektir şiir -
sakın ağlama!…güneş üşür
.


1996
*tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank,2006

Bu şiir toplam 857 kez okundu.
19.08.2011 02:02:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı