Bülent Tüsen

Yardım

Sardunya ölüm döşeğinde
Ağlamak için vakti dahi yok
Sardunya kulakları dikilmiş bir tavşan gibi
Yaşam dolu
Elini söküyorlar
Dudaklarını büzüyorlar
Kapatıyorlar sevgi kapılarını
Dönmüyor kalan geceler gerilere
Ne yaptın sardunya seni öpecektik ya...
İnsan kör olurmuş!
Gözü görmezmiş insan kıyımını, yüreklere açılan kapılara uzanırmış insanların çığlıkları

Bu şiir toplam 419 kez okundu.
11.09.2013 14:05:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı