Gülizar Söğütçü Kurum

YAŞLI ADAM

Pencerenin tozlu pervazına
Dayamıştı kolunu yaşlı adam
Feri sönük gözleri nöbete durmuştu
Sokak başında
Katmerleşen özlemi kaldırıp koyabilseydi
Azıcık bir köşeye
Derin bir uykuya dalacaktı
Huzurun en kuytusunda
Kaçıp çıkarmak isteyen nefesine
Soluksuz kalmaktan korkan yüreğine
Sakin ol, sakin ol dedi
Başını okşar gibi öksüzlüğünün
Gelecek elbet, gelecek
Onu beklediğimi biliyor
Güne baş kaldıran ayçiçekleri gibi
Başını sabaha çevirdi
Menekşelerden önce
Cam önünde bekleyişlerini
Teselli edişine şahit oldu
Yalancı dudaklarının
Buruk bir hüzün çöreklendi
Yüzünü yalayıp geçti
Oturdu gözlerine
Titreyen ellerini önce masaya koydu
Sonra ateşten çeker gibi
Sakladı kucağına
Sancılı bekleyişleri
Karın ağrılarına eşlik ederken
Telefon saldı
Sevinçle sıçradı
Fersiz bacaklarına hükümsüz
Kalbi dudaklarından önce dile geldi
Bin bir zorlukla kaldırdı telefonu
“Bu bayram gelemiyorum tatile gidiyoruz
Sonra görüşürüz “dedi
Telefondaki ses
Sonralar var mıydı?
Kelimeler can çekişti
Gözleri karardı
O gelmeden vermeye korktuğu nefesi kesildi
Tüm gücünü toplayıp
Peki demeyi başardı
Hoşça kal demeyi başaramadı.

Bu şiir toplam 330 kez okundu.
15.09.2018 21:53:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı