Mehmet Bozkurt Esenyel

Insanlar

Arzular umman misali
Bir bugday tanesi ömrümüz,
Kimimiz degirmende ögütülür
Kimimiz toprakta çürürüz.
Boynumuzu büken, yaşamanin vebali.

Rüzgarda savrulan bir yaprak
Uzayan yillar,
Yagmur bekleyen toprak kalbimiz,
Bazan kirik bir dal,
Bazan hasrete varan bir yol
Olur nasibimiz.
Yaşamayi isteriz
Ölüm kadar.

Yagma yagmur, yagma ne olur
Gözyaşimiz var bizim.
Kirik da olsa bir kalbin,
Bir kör nasibin, sahibiyiz.
Yagma yagmur,
Ne olur. Dur.

Gelibolu - 12.01.1955
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

Bu şiir toplam 542 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı