Mehmet Bozkurt Esenyel

Kara Şiir

Mutlu olmak ne mümkün keder keder üstüne,
Yigin yigin yoksulluk, karanlik düşünceler.
Parça, parça umutlar, aydinlik hasret güne,
Gündüzler aglamakli, kara kefen geceler.

Ömür boyu bir feryad kulaklarda çinlayan,
Çocuklar boynu bükük, unutmuşlar gülmeyi,
Kalmadi insanligin manasini anlayan,
Nice nice milyonlar bekliyorlar ölmeyi.

Kim çaldi gecelerin o parlak yildizini?
Gülmek kelimesini kim sildi bu lugattan?
Kim kirdi ozanlarin aşk üreten sazini?
Sen kurtar ulu Tanrim bizleri bu azaptan.

Böyle bitkin çaresiz, uzayip giden ömür
Ha bir saat, ha bin yil sürse ne çikar bundan?
Insan daha dogarken, söyleyin nasil ölür.
Kara kara dikenler bitmiş insan ruhundan.

Güneş kara, aşk kara, dert kara, derman kara,
Inanmiş davasi yok, başi boş insan kara.
Çiçek kara, kuş kara gönülde iman kara
Cananim kaybetmiş, cansiz kalmiş, can kara.

Ankara - Aralik 1966
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

Bu şiir toplam 456 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı