Mehmet Bozkurt Esenyel

Sonu

Çagrilarim seslendi ufuk ufuk
Iç boşlugumu doldurmak arzusuna.
Zaman boyunca agladi sonsuzluk,
Kisirlaşti aşklar
Ve düşünce içindeki öksüz mana.

Varligin tadina doyamadik
Bir iç sizisi uzayan günler: Düş...
Mutluluk borcunu bir türlü ödeyemedik.
Mekan çerçevesinde tutsak, yaşanti ölmüş.

Kanat sesine hasret, bir bahçenin içinde
Kirilmaz diye inandigimiz putlara taptik.
Seneleri yokluga kuledip
Kara bahtin peşinde
Topladigimiz (başimizi yaran) taşlarla
Kendimize yalnizca bir mezar yaptik.

Isparta - 1962
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

Bu şiir toplam 420 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı