Mehmet Süreyya Timur

Radyo Kışları

Bir vakitlerdi radyo kışları
Perdeler basma saç soba çıtırdar
Ay yalnayak sularda
Kar değil hüzün yağardı
Kar değil hüzün yağardı
Radyoların başlarında mahzun kızlar
Ki her biri kırılacak kadar beyaz
Teller tüller içinde birer hüzün damlası
Dibodaları çehiz sandıkları
Gizli saklı ağlamalar
Biz de tutar
Nereden seversek severdik işte
zalime çıkardı adları
Acemaşıran acılaşırken rakıda
Mehtepla halleşemezdik ya kuytuda
O vakitler bu dünyada
Henüz sevmek vardı

Ankara - 1989
Kaynak: Mehmet Süreyya TİMUR

Bu şiir toplam 804 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı