Metin Altıok

Evde Yoklar

Durmadan avuçlarim terliyor,
inildiyor ardimdan
Girdigim çiktigim kapilar.
Trenim gecikmeli, yüregim bungun,
Bir bir uzaklaşiyor sevdigim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.

Dolanip duruyorum ortalikta.
Kedim himbil, yaprak döküyor çiçegim,
Rakim bir türlü beyazlaşmiyor.
Anahtarim güç dönüyor kilidinde,
Nemli aldigim sigaralar.
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar.

Kimi zaman çocugum,
Bir müzik kutusu başucumda
Ve ayimin gözleri saydam.
Kimi zaman gardayim
Yanimda bavulum, yilgin ve ihtiyar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.

Bekliyorum bir kapinin önünde,
Cebimde yazilmamiş bir mektupla.
Bana karşi ben vardim
Çaldigim kapilarin ardinda,
Ben açtim, ben girdim
Selamlaştik ilk defa.

Bu şiir toplam 562 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı