A. Yavuz Yavrutürk

GELME

gelme!
sen hep gitmek için geliyorsun
gelme,
kalmak için değil gelmelerin
doyumsuz bir ışık kaynağıdır gözlerin
her gelişinde oğula bakıyorken ana ..
giderken devasa gölgelerim oluyor
köprü altında bıraktığın karanlıklarda
sen gidince gölgeler korkutuyor beni
hiç sabah olmayacak gibi
yağmur mevsiminde kocaman siyah bulutlar
annesiz çocukların imgelerine dokunuyor
yokluğuna gebe kara bulutlarını
-yağmur mevsiminin-
kesip kesip üstüme yığıyor kaderimin hükmü
boğuluyorum o an
yokluğunda yok oluyorum
gelme,
ben yoruldum artık oynamıyorum
sen hep gitmek için geliyorsun çünkü
bu kez de ben oyunbozanlık ediyorum
seni beklemiyorum.
A.Yavuz Yavrutürk

Bu şiir toplam 1.602 kez okundu.
29.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı