YASEMİN KADIOĞLU

kaptan

yalnızım gayri şu dünyada
hep ağlamaklı bu yüreğim
bir şeyler engel oluyor işte kaptan hayatıma anla beni
günümün güneşi solgun
gecemin yıldızı yorgun
anlatamıyorum derdimi
hayat bana biraz dargın
gözüm yaşlı bakıyorum pencereden
zaman bana kızgın
ah şu kader
neye uğratsana beni baksana kaptan
dünyada tek başıma bıraktı
gülüyorum yalandan
dost bakmıyor bana yakından
ateşler yanıyor içimde cayır cayır
sönfürenim yok kül olup gidiyorum edebiyen
umut dedikleri yok gayri
şiir yazıyorum da
sonu hep nefretle bitiyor be kaptan
elimi tutan olmuyor
gözüme bakıp da dermanın bende denmiyor
söylesene kaptan seninde dost bildiğin martılar buruk mu? ötüyor limanın da
mavi dalgalar savuruyor mu? bedenini
kendi ellerinle ördüğün ağlar balıkların yerine kaderine mi? bağlanıyor
kıyılarına vurmuyor mu? dermanın
derdime değil de kaptan
derdimi anlatamıyorum ona ağlıyorum biliyor musun?
adı üstünde kaptan
yalan dünya bu
derdini verip de aratan dünya
ne işe yarar çabalamak
kaybettikten sonra birşeyleri
ömür gitti sonunda be kaptan
ağlamak neye yarar
gözyaşını sinlen olmadıktan sonra
sevdalanmak neye yarar kaptan
fermanını bulamadıktan s
onra








Dur yolcu dur
Bak şimdi başladı ezan
Sen giderken o yoldan
Mevlana ağlıyordu aşk yolundan

Dur yolcu dur gitme
Neyler semazenlere eşlik ediyor bak dinle
Sen dostsuzluktan ağlarken bir vakit
O seni gördü yüce pencerede

Bak yolcu bak
Mevlana seni çağırıyor dost eliyle
Hani kin hani nefret nerede?
Sen giriftarken bu şehirde
Gel gör ki bekliyordu dilediğin yerde

Dur yolcu dur dinle
Sen değimliydin ? yalnızım diyen
Yunus sana söylüyor dost elinden
Kelimeler çözülmüş dost Mevlananın dilinden
Gördün mü? Bak kimler ağlıyor senin yüzünden

Söyle yolcu söyle derdini
Kim ağlattı? Kim üzdü? Seni
Dilini mi? Bağladılar ayrılıktan
Yaran mı? Kabuk tutmadı
Ağlıyorsun onun yüzünden

Anlat yolcu anlat
Kim açtı? sana bu yarayı
Yalnızlık mı? Dokundu
Yaran bu kadar kanadı?
Sen yolcuyken bu koca şehirde
Söyle seni kim ağlattı?

Hepimiz yolcuyuz bu fanide
Bugün varız yarın yokuz kim bile?
Sen bir Adım daha atarken bu yolda
Bak birinin nefesi tükenmiş uğurluyorlar son yoluna

Diyeceğim şu ki iyilikten gerisi boş
Dost eli tuttuysan işte yüreğin o zaman hoş
Son durak musalla taşıysa
Yolun öbür tarafı kefenli ola

Dur yolcu dur gitme
Bir helalleşelim dur hele
Sen devam etmekteyken yürüyüşüne
Benim yaşayacağımı kim bile?



Dur yolcu dur
Bak şimdi başladı ezan
Sen giderken o yoldan
Mevlana ağlıyordu aşk yolundan

Dur yolcu dur gitme
Neyler semazenler’e eşlik ediyor bak dinle
Sen dostsuzluktan ağlarken bir vakit
O seni gördü yüce pencerede

Bak yolcu bak
Mevlana seni çağırıyor dost eliyle
Hani kin hani nefret nerede?
Sen giriftarken bu şehirde
Gel gör ki bekliyordu dilediğin yerde

Dur yolcu dur dinle
Sen değimliydin ? yalnızım diyen
Yunus sana söylüyor dost elinden
Kelimeler çözülmüş dost Mevlananın dilinden
Gördün mü? Bak kimler ağlıyor senin yüzünden

Söyle yolcu söyle derdini
Kim ağlattı? Kim üzdü? Seni
Dilini mi? Bağladılar ayrılıktan
Yaran mı? Kabuk tutmadı
Ağlıyorsun onun yüzünden

Anlat yolcu anlat
Kim açtı? sana bu yarayı
Yalnızlık mı? Dokundu
Yaran bu kadar kanadı?
Sen yolcuyken bu koca şehirde
Söyle seni kim ağlattı?

Hepimiz yolcuyuz bu fanide
Bugün varız yarın yokuz kim bile?
Sen bir Adım daha atarken bu yolda
Bak birinin nefesi tükenmiş uğurluyorlar son yoluna

Diyeceğim şu ki iyilikten gerisi boş
Dost eli tuttuysan işte yüreğin o zaman hoş
Son durak musalla taşıysa
Yolun öbür tarafı kefenli ola

Dur yolcu dur gitme
Bir helalleşelim dur hele
Sen devam etmekteyken yürüyüşüne
Benim yaşayacağımı kim bile?

Bu şiir toplam 575 kez okundu.
12.06.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı