OZAN ARİF

BİR HAYATIN GAYESİ

Ey... En kara sevdaların sevdası,
Bu kim bilir kaç bin kalbin sedası!
Ey... Nesl-i Asım`ın ana gıdası;
Ekmeğim sen, suyum sensin, havam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.

Yürek yürek senin ile dolmuşum,
Vatanıma seni lâyık bulmuşum,
Senin için terk-i vatan olmuşum.
Dağım sensin, taşım sensin, ovam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.

Ağlıyorum, göze sicim sicimsin.
Tahamülüm, tâkatimsin, gücümsün,
Şu gurbette gardaşımsın, bacımsın,
Anam, babam, evim-barkım, yuvam sen
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.

Dörtbir yanda kaldı her bir pârem oy...
Senin ile şifa bulur yârem oy...
çaresizlik içindeki çarem oy...
Tabibim sen, dermanım sen, devâm sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.

Kendimi çok zindalarda buldum ben,
Sen sanmaki bu çileden yıldım ben,
Bu çileye baştan tâlip oldum ben,
ç; ile ile bulacaksın kıvam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.

Zindanın tam önündeki meydanda,
Son şehidi verdim yağlı urganda,
Gülle yemiş sur gibiyim şu anda!
Temelim sen, duvarım sen, sıvam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.

Ey... Arif`in dilinde ki türküsü!
Küfrün ve imansızın korkusu
Ey... Ak şafak, ey... Türk-İslâm ülküsü;
İlelebed edeceksin devam sen,
Yaşamamın gayesisin dâvâm sen.

Bu şiir toplam 939 kez okundu.
25.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı