OZAN ARİF

KAN AKMAYA BAŞLADI

Ben bu vatan, ben bu yurdum hemserim,
Özlerimden kan akmaya basladi.
Sebep sorma, yra bere her yerim,
Dizlerimden kan akmaya basladi.

Hasret kaldim sevgi dolu çaglara,
Gül yetisen bülbül öten baglara.
Kar yerine kin yaginca daglara,
Buzlarimdan kan akmaya basladi.

Hazan geldi bunca genci götürdü,
Kis bagrima mezar oldu oturdu,
Ilkbaharda bostan bomba bitirdi,
Yazlarimdan kan akmaya basladi.

Bilirsiniz, eski Ocak nasildi?
Bak! Üstüne kara hazan asildi.
Odun kemik, duman feryat kesildi,
Közlerimden kan akmaya basladi.

Garez girdi milletimin bagina,
Kötü düstüm bölünmenin agina,
Son günlerde kefen oldum çoguna,
Bezlerimden kan akmaya basladi.

Elif dedim Yaradan''a sarildim.
''Dal'' okuyup hep kötüye yoruldum.
''Cim'' deyince tam bögrümden vuruldum,
Cüzlerimden kan akmaya basladi.

Ben büyüttüm dili derman olani,
Putpersti dergâhina alani...
Yok çikartan deliginden yilani,
Sözlerimden kan akmaya basladi.

Yunus Emre''m bakma sakin kusura,
Senin gibi sükreden yok hasira,
Asiklarim bir hos oldu bu sira,
Sazlarimdan kan akmaya basladi.

Bak hemserim! Ârif der ki yürekten,
Ben vatanim dagdan, tastan irmaktan,
Seni böyle hep gaflette görmekten,
Gözlerimden kan akmaya basladi.

Bu şiir toplam 757 kez okundu.
25.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı