YALNIZLIK YAZILARI

yALNIZLIK YAZILARI

“..ben bu dünyanın insanı değilim,hayır gerçekten bu dünyaya ait olamam,kimse beni anlamadığı gibi,kimseye de anlatamam kendimi bu mümkün değil,çünkü onlar gibi konuşmuyorum onlar gibi gülmüyorum daha doğrusu ortada gülecek ve çok mutlu görünecek bir şey de yok benim için,bütün dünyam kendim,yani ben benimle baş başa olmaktan mutluyum,veya beni yalnız bırakın bu benim tercihim,yaşam tarzımdır,böyle geçsin bütün hayatım,ve bu ömrümü bilerek ve severek,bana isabet eden ve gördüğüm her olay benim özelimdir,yaptığım tüm iyilikler ve kötülükler bana ait suçlu benim başkası değil,her şeye ve herkese iyilikle bakmak ve düşünmek istiyorum ama insan olduğum aklıma geliyor öfkelerime,kin tutmalarıma kavgalarıma engel olamıyorum,ne kadar kaçınsam,uzak kalsam insanlardan yine de başımı ağrıtıyorlar,yeter ki dokunmasınlar bana tek istediğim bu,bana ait ruh dünyamın tellerini kimse titretmesin evet kalabalıklara karışmak zorunda kalıyorum tamam,fakat yalnız ve güçsüz zannedip zarar vermeye başlıyor insanlar,bu yüzdendir kavgalarım,kendimle yalnızlaşmak istiyorum ve yalnızlık günlerim sadece bir düş denizinden ibaret,bunu bana çok görmesinler, mavi hayatıma karışmasın kimse,buna izin vermek istemiyorum,gökyüzümde bu düşlerimden başka bir güneşin doğmasını istemiyorum,bana yetiyor gördüğüm rüyalar yetiyor bana,sınırlı sevinçli kısa gülüşlerim dört duvar sırdaş odam kafi bana,dedim ya ben bu dünyanın insanı değilim,ne muhabbet kuşudur benim aradığım ne de bir kedi, ben bir gölgeyim, yok..yok ben bir gezgin ruh olmalıyım belki farklı ve çok farklı herkesten,kimse çözemez ve fark edemez varlığımı..beni bana gösteren küçük aynam bile kırık ben böyle seviyorum kendime bakmayı..” ocağa çay sürmeliyim bu akşam yalnızlığımı bir demlik çay ile geçirmeliyim ve durmadan yazmalıyım ..

Mustafa KAYA
İstanbul/2013

---

YORUM YAP

---

YORUMLAR