Keşke çocuk kalsaydık...

Şimdi çocuk olmak vardı...her şeyden habersiz saf saf dolaşmak vardı ortalıklarda...Tek lekemiz hayatta çikolata olmalıydı mesela,sokaklarda oynadığımız çamur ya da...Ama kalbimiz kirlenmemeliydi ! Saf ve masum kalabilmeliydik...Yaramazlık yapınca bir masum gülücükle affettirebilmek vardı kendimizi;
şimdi insanlardan af dile(n)mek yerine...
Annemiz bize kızdığında yine 'anneee' diye ağlayabilmeliydik,artık ağlayamamak yerine...
Pişmanlık nedir öğrenmemeliydik...hiçbir zaman arkadaşımızın acısına gülmemeli,başarısına üzülmemeliydik!...
Ama büyüdük işte...Büyüdük...
Kalp acısını ve kalp kırmayı öğrendik...
Bir çocuk masumiyeti yerine,yüzümüze türlü türlü maskeler takmayı öğrendik...
Olmadı işte!! Çocuk gibi kalmayı beceremedik!...

---

YORUM YAP

---

YORUMLAR

---