kağan işçen (kagan_iscen)

Solduğumuzu Unuttum Bir An

Solduğumuzu Unuttum Bir An

solduğumuzu unuttum bir an
sanki mimoza zamanlarımız bizi anımsadı
soylu bir unutmak bu
ortalık süt liman

karışığız olsun güzelim dudağının rengi var ya
ellerinin düşüncesizce nefes alma alanlarıma girmesi var
böğürtlen duruşlu sokaklarını istediğim
kolların ellerin tüm vücudun duyguların her şeyin
adımların sevmezdi gerçi beklemeyi paramparça olmuşluğumuzu
ama karışığız biliyorsun biliyorum
soylu bir unutmak bu
ortalık süt liman
bir sen bir ben
derin pembe bir ağıtla 20 yıla sığamayan
solmayı unutmayı hak eden
bulutların hiç ölmeyeceğinin iki hayırlı muştusu

tüm seçenekler yeminliydi sanki nergis kokulu
sana gelmeyi önüme seren oh bu masal suskusu
göz dolduran o istek
ayaklarımın kendine güveni
senin bensiz yalan gerçeğine adadığım
yediveren mutluluğun bükük boynu
benim sensiz gerçek yalanıma musallat ettiğim
can yakan sabahlara ulaşmak
solduğumuzu unuttum bir an
yeniden yeşermeyi düşlemenin yerine

her şeyi yarılamaya gidişindi
beni alan bütün tümlerimden
ben kendimin bile yarısıydım
bir seni tamamladım sıcak bir gündü
tozlu bir yolda yüzünü kapadındı
giden sendin zamanındı her anın
yolların dağarcığında siyah saçlı bakışın
sadece senin sunduğun şu dünyasızlık
tam 20 yıllık muhacirliğimdi gözlerinsizlikteki
solduğumuzu unuttum bir an

her şeyin bir ilki olurmuş
ya ilkin ilk olması …
bu sen misin boşluğumun yankısızlığı
çağır beni çok gerilerden
hırpalanmış yaşlılık parklarında
ağaçlarla oynadığım ışık oyunları
değilsen eğer düşünme bir gün öleceğimi
bir gün öleceğimi düşünmemendir özgürleşmek
seveceğini söylemek istersen hazırım ölmemeye
seveceğini söyle
sana çocukluğumu besteleyeceğim
güftesi gözlerin gülüşün saçların
ismimi söyleyişinin tonu

solduğumuzu nasıl da unutmuşum
sensizken yaşamak yaşamak değildi
eflatun bir yağmurun gökkuşağını
aynadan izlemek gibi çizmekti üstünü
ömrün aşk sandıklarımızın ömür suretlerinin

solduğumuzu unuttum bir an
böyle mi gelinirdi kaldırılıp atılmış roman gibi
gidişinin bende kalan kısmını da alır gibi
diğer yarını da götürür gibi
kırıcı olmadan öldürmek gibi
yaşayan solgunluğunu bendeki
anlamadan bilmeden hiç ölmeyeceğini

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiir toplam 544 kez okundu.
16.11.2008 17:36:53

• Yorumlar
• Yorum Yaz