Abdurrahim Karakoç

Bayramlar Bayram Ola - I

Güneş yükselmeden kuşluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine

Kızı bayram dedi, yalınayaklı
Adam Bayram dedi tam ağlamaklı

Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuşmak istedi dili tutuldu
Güç bela ağzından bir of kurtuldu

Oğlu Bayram dedi sırtı yamalı
Adam he ya dedi gözü kapalı

Düşündü kış yakın, evde odun Yok
Tenekede yağ yok, çuvalda un yok
Yok yoka karışmış: tuz yok, sabun yok

Avrat Bayram dedi eğdi başını
Adam evet dedi, sıktı dişini

Çalışsa ne iş var, ne cepte para
Dağ oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karşı duvara

Takvim Bayram dedi, silindi yazı
Adam öyle dedi, bağrında sızı

Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
Aylar, yıllar, günler erirken yasta;

Yer - gök Bayram dedi ağzını açtı;
Adam Bayram dedi evinden kaçtı.

Bu şiir toplam 1.497 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı