Kerem GÜLSOY (keremcem)

SENSİZLİĞE HİÇ ALIŞMADIM

akşam yine akşam
soğuk bir hüzün var
içime çektiğim havada
hüzünle beraber birazcıkta sensizlik
galiba sensizliğe alışmadım
nereye baksam sen
ama sen değilsin
kuru bir hayaldir gözlerimin gördüğü
kuru bir hayal
her gece yalnızlık
öyle kederli oluyor ki bedenime
kelimelerle anlatamıyorum
bir yorgunluk keskin bir yorgunluk
sızlatır bedenimin dört bir yanını sensizken
galiba sensizliğe hiç alışmadım
gittiğinde gökyüzünü hiç masmavi
güneşi gülümserken görmedi gözlerim
her sabah
ağır ağır bir hüzün hissediyorum yüreğimde
ağır hüznün ardından
birazcıkta gözyaşı hissediyorum
odama sinen kokun hala buram buram
ve ellerini bıraktığın avuçlarımda
hala birazcık sen kokuyorsun
anlıyorum ki sensizliğe hiç alışmadım
sabahları artık cıvıldaşmıyor göçmen kuşlar
senle beraber herşey gitti
ağaç yaprakları, göçmen kuşları
ve de bir türlü alışamadığım sen gittin
şimdi her taraf hüzün kokuyor
sabahları kuşlar cvıldaşmıyor
ağaçlar çıplak ve de çok çirkin görünüyor
sen de yoksun sende
ve şimdi yine söylüyorum
ben galiba sensizliğe hiç alışmadım
alışamadım
kerem gülsoy

Bu şiir toplam 572 kez okundu.
5.12.2008 11:37:39

• Yorumlar
• Yorum Yaz