berat dogan (velyetme)

SENSİZLİĞİN GÖZYAŞLARI

seni o kadar dizeye koydum ki
hiçbiri sana yakışmadı
güneşin nokta nokta kayboluşu gibi
silindi dizelerimden
gözlerinin içinde kayboluyorum geceleri
esir denizinde dolaşan yabancı bir gemi gibi
dört bir yanı karanlık mürettabatı tek kişi
kör bir okyanustan taşan son damla
gözlerindeki kuru gözyaşı
akıyor simsiyah makyajını silerek
kalemime doluyor her damlası tekrar yazıyorum
hırsız adımlarla baharın kayboluşunu
yine sonbahar yine toprak kokusu
paramparça yapraklar
dağılıyor ayaklar altında figanları titreyerek
penceremden odama sızan yalnızlığın uğultusu
sen yaşarken bana seni yazdırıyor
parmaklarımda adını haykırmanın korkusu

sen ölümden korktuğun için yaşıyorsun
ben senin için
günün her saatinde adın vuruyor yelkovana
yalnız geçen her dakikada sensizliğe küfrederek
küflenmiş daktilomdan dökülen sensizlik
kurumuş dudaklarımdan dökülmüyor sen yanımdayken
pencerenden baksan göreceksin beni
sokak lambası gibi hayalinle yalnızım bir köşede
şimdi sen bulutları izlemen gerekirken
kim bilir hangi hayalde hangi kahramanın peşindesin
ama ben evinin önünde sabahı bekliyeceğim
çıplak bir dilenci gibi
o soğuk havada güneşi unutmuş gibi bekliyeceğim
sabah geçip gideceksin önümden
bakışlarım yağmur gibi üzerine dökülürken
beni farketmeden ona gideceksin
ben ellerini kirletmeye korkarken
ellerini ona teslim edeceksin
ben gözlerinin denizinde mutluluğu ararken
limanda onu bekleyeceksin
denizin suları gözyaşlarıma karışacak
tenimi öyle yakacak ki
ben sensizliğin sularında boğulacağım
sizin mutluluğunuz acımı perçinleyecek
bedenim hayalinle bir köşede çürüyüp gidecek
sensizlik kan olacak şakaklarımda
belki beni hatırlarsın
yaprakları koparılan takvimin gözyaşlarında

Bu şiir toplam 506 kez okundu.
5.12.2008 16:34:07

• Yorumlar
• Yorum Yaz