Ziya ÇARSANCAKLI

SUDAKİ PARK

Rengarenk desen vermek yatıyor bu amaçta,
Açmış manolya, susam şu karşıki yamaçta.

Ateş böceği, çiğdem, ebrulü, pembe sarı
Dekorda (Ben) oluşmuş, küçücük saksı nar''ı.

Çıkmış şu köşecikten nevruz der ''Ben de varım'',
Sümbüller bir yanında, bir yanda lalezarım.

Gül güne düşmüş şebnem, oluvermiş gözyaşı,
Erguvanların fon''a sırma çeken nakışı.

Gülşene veren haz''ı bülbüllerin avazı,
Konar dalını görmez, vuslattır hep niyazı.

Nur''dan ebem kuşağı, yedi renkli köprüsü,
Dökülen Yıldızla Ay, semadan vermiş süsü.

Çeyrek asır yaşadım içinde, bakar kördüm,
Neden sonra sudaki bu parkı ancak gördüm.

Kim ihtişamı tersim eylemiş bu biçimde,
Birlikte iki yaka yüzer Boğaziçinde.

Bir ahh çektim ki ah''tı, yüreğim kopacaktı,
Bir geminin dalgası PARKIMI BOZACAKTI.
-----(Elazıg.)

Ziya ÇARSANCAKLI

Kaynak:''OZAN DERGİSİ''- Adana. Sayı:151-152, Ekim-Kasım - 2004.

Bu şiir toplam 961 kez okundu.
17.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı