Şahin Kabakuş (şahin kabakuş)

TUZ VE DUDAK

Yurt denince aklıma beyaz geliyor,
Bir de onun iki çocuğu
Sızı ve ayaz…
Ayaza alışkınlığım var;
Çünkü ben yüksekte doğdum.
Nerdeyse yıldız ve ay arasında olacak kadar.
Ama sızı isyanımı kamçılıyor
İsyanımsa acımı…
Canı yanmayan ben de varım diyemezmiş.
Buna inanır mısın?
Ben varım!
Şimdi sen sor yüreğine, sen de var mısın?

Pamuk beyaz, pamuk yurdum;
Ama üstünde benim başım yok!
Şeker beyaz, şeker yurdum;
Kimseye kalmasın diye
Hasta olana kadar yiyenleri seyrediyorum…
Süt beyaz, süt de yurdum;
O da aç bedenlerde oluşmuyor.
Bir tek tuz kalıyor geriye, tuz da yurdum;
O da dudağımı şişiriyor…

Değil dudağımı, kalbimi şişirse kalbimi!
Ömür boyu beklediğim sevgili kollarını açsa bana…
Bir dirhemiyle o an infilak edeceğimi bilsem
Ben tuzumdan asla vazgeçmem...

2003 Erzurum

Bu şiir toplam 439 kez okundu.
13.12.2008 03:56:38

• Yorumlar
• Yorum Yaz