A.Ziya

Kuzey Irak''a savaşa koşanlar

davullarla zurnalarla terlerini siliyorlar tepkili öfkeli
yurdun dümdüz ovalarından, Trabzon’dan, Kastamonu’nun Ilgaz Yaylası’ndan
koyuvermiş de biri fındık bahçesine peştamalıyla eşini
öyle mutlu ki salıvermiş çiftetelliye de bırakmış kendini.


Kuzey Irak tepelerindeki toplar çok kesin vuruyor
nedeninden yüzümüz buruk içimizde anlamsız bir kin
kime çoğaltırlar ektikleri kinlerin arılardan kovanını
kusmaya mı hınçlarını çalmaya mı kinlerini sevgilerimizin duvarına


Kuzey Irak dağlarının karlı doruklarına
kambura dönmeyi getirirse bu kış bu fırtına
bir arkadaşın bile yaş düşmüyor gözlerinden
tırmanıyor da hıncından bir ateşin çılgın damına


damarların her kılcalından nereye fışkırmakta bu denli taşan kan?
hangi düşmanla vuruşmaya şen ve de hüzünlü ama tepkili
doldurur otogarların ufak alanlarını hınca hınç halaylarla horonlarla
kimlerle dövüşmeye can atıyor yirmili yaşlarında bunca insan?

A.ZİYA

Bu şiir toplam 961 kez okundu.
25.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı