A.Ziya

kopup da gelen

senin yaylana da mı apar topar bir kartal
kırık kanadını rüzgârlara salmış geliyor
yüreğini şu güzel yüzün öyle çılgın ve hırçın
ki nasıl da seviyor


kıskançlıklarlayım ordaysam dibinde
bilemezsin bölük parça her yerlerim
yağmurlar çekilmiş kurak yazdan kalanlarla
ot yaprak dal her ne varsa
bilemezsin dopdoluyum

sevdalar odun özlemler kupkuru yanacak çıra
buralarda soğuklar ürkek ve de korkak
üşümekteyim tutuşturacak yakacaklar mı yoksa
biraz da deliyim

biraz da deliyim bıkmadım ki sevmekten
şöyle nasıl anlatsam bilmem
öldüm yollarda tükettim kendimi
yorgunum ölüyüm

koşucu diye tanımazlar ya
nerelerde nasıl da tırmandım koştum
ovaları aştım düz denizlerden kayalardan
yüksecik yaylalardan geçtim de geldim

aldırmayın siz diriyim ben dipdiriyim
acı patlıcanı kırağı çalmaz bilmez misiniz
yakındır düşeceğim kapınıza
yorgunum yokuşa sürmeyin
tutkunum hem de ne denli ne de çok
en humuslu bitek toprakların kapkarasına
bir de gönüllerin eskiden kalma yarasına

A.ZİYA

Bu şiir toplam 770 kez okundu.
1.05.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı