ahmet tulganer (alptolga)

İnsanlık Öldüyse Gelin Gazze’ye Gömelim

Çağ açar insan, çağ kapatır.
Fakat zulmü, her çağda aynıdır.
İnsanların elbisesi değişir, anlayışı değişir,
Fakat zulmü değişmez,
Her çağda yaşanan tek gerçek.

Medeniyet; ne anlamlı bir söz.
Hayvan dersen inanırım,
İnsan asla olamaz medeni.
Medeniyetin artık düşmüş başındaki mim,
Felakettir artık o, acı, sızı dolu.
Alçaklığın, adiliğin, simgesidir artık.

Uzayda, küçük bir noktadır dünya savunmasız.
Dünyada, küçük bir noktadır insan, merhametsiz.
İnsanda, küçük bir duygudur zulüm, acımasız.
Zulüm kurdu girince gövdeye, içten çökertir.
Bil ki, insanın felaketi, bizzat kendisidir.

Bir fitil ki, tutuşturulmuş, ipi insan.
Dünyada yoktur insanın zulmüne denk.
Bütün varlıklar, şikayetçi Yaratana.
Onun zulmünden;
Gökler ağlıyor, yer sarsılıyor,
Mazlumlar ağıt yakıyor,
Kainat nefret kusmada, hayasız yüzüne.
O yağmur sanıp, yüzü gülmede, yüzsüzce.

Misafir geldiği dünyaya tek bıraktığı miras,
Kan, zulüm, dehşet, ölümün acı kokusu.
O havai fişek misali bombalarıyla,
Eserini kutlamada, arsızca.

Ölmüş sanırım, evet ölmüş insanlık.
Cenazesine hep bir gidelim.
Şayet artık insanlık ölmüşse,
Gelin onu Gazze’ye gömelim.

Ahmet TULGANER
11-Ocak-2009
15:57

Bu şiir toplam 643 kez okundu.
11.01.2009 16:25:47

• Yorumlar
• Yorum Yaz