AHMET ÇİÇEK

FİLOZOFİK NAĞMELER

Yaşamak deliye rahat
Acemi tecrübelerle sırtıma kondu hayat
Tahammülün son raddesinde
Aklım med-cezirlerde
Çengel gibi bir kelime
Takıldı durdu ömrüme
Yalnızlık... yalnızlık... yalnızlık...

Tepeden hep ferman düşüyor
Gitmek mi zor, kalmak mı zor
Yeminler ettim durdum
Dara düştüm, yeminimi bozdum
Telkinlerle güldürdüm
Evhamlarla ağlattım kendimi
Rahatlarım diye şiirler yazdım
Resimler döşedim dünyama
Kitaplar okudum
Edebiyatıma yeni kelimeler aradım
Flozofik nağmeler düşledim
Gitmek mi zor, kalmak mı zor
anlayamadım

Yapmak istediklerim oldu
Ama hep yapmak zorunda olduklarım
durdu önüme
Dert anlatmak isterken hep dert
dinleyen oldum
Hayata yabancı kalmaktan korktum hep
Neden bir güzelin hayalinde ben yoktum
Kapıları kapadığım oldu kendime
Yürüdüğüm köprüleri yıktığım...
Hep başkalarına kızdım, hep başkalarına
Ah insanlar değil miydi, şu halime
sebep

Birazcık prensiplerimden faydalandım
İnsanı anlamak gibi bir konu buldum
kendime,
Feylosofluğa özendim
Akıl tüccarlığı yaptım çoğu zaman
Nerden bilebilirdim
Değer yargılarım bir gün
yargılayacaktı beni
Takdiri ilahinin cilvesi işte
Huylu huyunu bilmezmiş

Umudu sevdirdi hayat
Yeşeren dalların gölgesinde baharı
gözledim sonra
Her şeyin farkında olmam gereksizdi
Tedirgin bakışların ardında
Bir parçacık tebessüm aramak yeterdi
bazen
Dilerse insan
Her yol mutluluğa çıkarmış
Acı kaderi yudumlamakmış marifet
Kazanmak istediğimde kaybetmeyi
öğrenmek

Bu şiir toplam 986 kez okundu.
11.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı