Ahmet Kara

Engellinin Anksiyetesi

Kalabalıklar arasından,
belli, belirsiz,
inip kalkan,
tutarsız bir gölge,
belirginleşiyor,yaklaştıkça;
bakışları:
tüm insanlığımızı,
ayaklar altına alıyor.
kalp atışlarıyla, nefesi
pimi çekilmiş bir bomba.
yüzünden akan terler
alıp götürüyor,
tüm sevaplarımızı.
-
Pos bıyıklı,
kaba bir ses:
''Sıranı bekle hemşerim...''
kalabalıktan,
çıt yok...
oysa,
günün ilk ışıkları
gülümsemişti ona,
her zamankinden
daha iyimser olacak,
daha çok,sarılacaktı
hayata...
insanlara dair,
iyi şeyler düşünüp
daha güçlü olacaktı,
karısına ve çocuklarına,
bir tutam umut vaadediyordu,
ardına bakarken...
-
Bedenini,
daha fazla taşıyamıyor,
incecik bacakları
çekiliyor
yığınların arasından
çekilirken düşürüyor
koltuk değneklerini
ve tüm yarınlarını
sonra,
arka tarafta
ıssız bir yerde
çıkarıyor, sigarasını
kendisine
tüm kalabalıklardan
daha yakın...
alırken bir nefes
göz pınarlarından
iki damla yaş...
yanına yaklaşıyor,
küçük bir çocuk:
''Amca bunlar ne? ''
''Onlar,
bütün dünyanın
koltuk değnekleri...''

Bu şiir toplam 741 kez okundu.
17.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı