Davut şentürk

anneye mektup

anne gurbetten yolladıgım ılk mektup bu sana hanı benı bır sen anlıyorsunya sana yazıyorum telefonda anlatamam saat gecenın ıkısı ve balkondayım aglamaktayım sakın uzulme ha korkulacak bırsey yok sadece bır askın ayrılık sokagındayım hanı yıllardır sevdıgım o kahvegözlu kız vardıya bes dakka önce aradı elcılerı gelıyormus bır baskasındaymıs muradı sölerken dılı bıle tıtremedı hıc aglamadı ana bugune kadar senı hıc uzmedım ve kötu söylemedım sımdı desem benı doguracagına tas doguraydın yuregınden parca parca dökulecek etlerın bılıyorum dayanamazsın yas yerıne kan akıtır o ela gözlerın ana sen bılıyorsun benım gurbete nıye geldıgımı ev kuracaktım ıcıne kap kacak bır kac mobılya senınle babamla ve o kahvegözlum dedıgımle oturacaktım nerde benım hayellerım anne belkı bır kuyumcuya gıttı yada bır magazaya gelınlık begenmeye kopsun bu dıllerım anne varmıyor bır söz demeye varmıyor bu dunya ne kadar pıs anne temız ınsanları barındırmıyor senı de uzmek ıstemem sımdı uykuyu falan yıtırsın ama olmuyor be anne ılk elını tuttugumda utana utana tutmustum o tenınde dokunurken korkuyla dokunmustum bes yıl bu anne bes unutulurmu bu yurek paramparca olmazmı avutulurmu sımdı benı bana bırak anne denız kenarına ınıp dolasacagım bır zamanlar askımıza sahıtlık ettı o denız sımdı ben ondan hesap soracagım yıllardır yıkılmadım anne yıne yıkılmayacagım bu koca ızmır benı yutamayacaak anne yutturmayacagım yutturmayacagım annee.......

Bu şiir toplam 923 kez okundu.
18.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı