eda kılınç (ekin)

SESSİZ AYRILIK...

Gökyüzü bugün daha bir karanlık,ürkütücü
Neden üşüyorum,ellerim neden soğuk..
Yalnızlık içine çekiyor beni,umutsuzluk pervasızca vuruyor yüzüme
Yağmur dingin ama içim sırılsıklam,gözlerimin içinde birikiyor damlalar,hepsi içimde kalıyor..
Birşeyler yarım, birşeyler eksik kalıyor..
Her seferinde tükeniyorum,her seferinde paramparça oluyorum
Geriye kalan herşey bende hüzün yaratıyor
Kırık dökük pişmanlıklar,bir parça ayrılık,hüzün kokuyor sokaklar artık..
Doğa çirkin ve sert yüzünü gösteriyor bana
Herşey yerli yerinde oysa
Ben eksiğim sadece,yalnız olan benim,hüzün kokanda ben..
Bir tarafım eksik işte
Bir sancı giriyor bütün vücudumu saran,bir sancı giriyor yüreğime..
Ağlamak geliyor içimden sessizce,kimse duymadan sesimi..
Ağlamak geliyor içimden,hıçkıra hıçkıra bütün gözyaşlarımı akıta akıta,sesimi duyura duyura..
Ne çare onu bile beceremiyorum..ellerim titriyor,gözlerim bir başka bakıyor etrafa artık..daha bir acıyla ,daha bir öfkeyle..
Herşeyi içimde biriktiriyorum bütün acılarımı,korkularımı,ayrılıklarımı..
Oysa ne çok anlatacak şeyim var..
Ama gidiyorum.. sessiz ayrılığım gibi bende sessizce çekip gidiyoruM...

EDA KILINÇ

Bu şiir toplam 614 kez okundu.
20.01.2009 16:13:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz