özgür yıldırım (sanatveben)

TEK KALAN TEK ŞEY ADINA

İki gençlik var ortada
Biri seninki deniz kıyısında
Hep parıldayan hep ısıtan güneşe karşı duran
Kumlara uzanan gençliğin
Geceleri ayla yarışan
Benden uzak gençliğin
Ara ara geldiğin, ama çok durmadan çekip gittiğin

Öteki de benim gençliğim
Seni güneş diye bilen
Her güneşte eriyip giden
Görmediğin, bilmediğin geçliğim
Şarkı nakaratlarında söylediğim
Seni sen diye seven
Her dolmuş durağında yalınayak ve korkarak
Bin bir hayalle seni bekleyen gençliğim

İki neşe var ortada
Biri seninki
Zamanın her anında
Gözlerinde görmek istediğim
Hiç bitmesin dediğim
Her sese, her seslenişe, her sevişe
Birdenbire yansıttığın masum bir neşe

Öteki de benim neşem
Sensizken hiç gelmeyen
Binde bir aklımın bir köşesinde inleyen
Ruhuma yüzünü göstermeyen
Yine de sendeki her gülüşe
Özenip, imrenip belirmeye çalışan bir neşe

İki göz var ortada
İlki seninki koca bir umut kadar
Güzelliğiyle diz çöktüren
Yüreğimi her hücresine kadar yaktıran
Baktığımda beni gözlerimden utandıran
Bir çift güzel göz

Öteki de,
Pek bahsetmeye değmeyen
Seni görebilmek için açık tuttuğum
Kapattığımda hayalinle uyuttuğum
Doğru dürüst görmesini bile bilmeyen
Bir çift mavi göz

Tek kalan tek şeyse yalnızlığım
Senden uzak kaldığım
En sıcak yaz gecesinde bile üşüten
Bu kadar kalabalıkta bile bir başıma olduğum
İçime her nefeste soluduğum
Ne unuttuğum ne sakladığım
Tek kalan tek şey yalnızlığım

Bu şiir toplam 514 kez okundu.
29.01.2009 12:41:04

• Yorumlar
• Yorum Yaz