ahmet doğru (ahmet21)

Dostluğumuz

Nice sabahları bekledik gecelerin karanlığını yırtarak
Yağan karın yarattığı soğuk gecelerde
Az yürümedik.
Az umutla beklemedik sefersiz duraklarda.
Az geçmedik dağlar arasından yolcusu olmayan araçlarda kurduğumuz düşlerle…
Yalnızdık,
Aslında peşi sıra binlerin sesinin yarattığı kalabalıklar vardı
Kısık gelen sesler arasında
O sırat köprüsü nidalı caddelerde
Yürüdük ve yitirdiğimiz günlerin yarattığı burukluğu
Kalbimizden atarak
Yalnızdık ama yüreğimizdeki sıcaklık ısıtıyordu
Cılız, zayıf görünen bedenlerimizi
Geleceğe olan umutlar ve idealar ısıtıyordu.
Seni o günlerde sevmeye başladım.
Beni sevmediğini bile bile çok ama çok sevdim.
Sen her şeyi bir anlık sanıp yanaştın korunacak bir dal misali limanlara
Gerçek ortaya çıktığında yine gizli olan seslerimi görüp sığındın
Seni sömüren duraklara
Yağmurun doluya dönüştüğü patikalarda
Tehditler peşi sıra dizildi
Her şey, yaşanan atışmalar duvardan dönüp durdu.
Gömüldü yaşanan dostluklar ozan sesli dostun gönlüne
Ellerimiz tutuldu dostun gönlünde.
Vız gelip tırsıp gitti eski dostluğumuz


Ahmet Doğru

Bu şiir toplam 714 kez okundu.
7.06.2007 11:20:48

• Yorumlar
• Yorum Yaz