ahmet tulganer (alptolga)

Kendim Olmak İstiyorum

Yarınım olmadı hiç benim,
Budanmıştı geleceğim yeşermeden.
Geçmişim karanlık, soğuk, acı.
Geleceğim karanlık, soğuk acı.

Silmek hatıraları,
Yok etmek beynimden.
Hatırlamamak, yaşamamak,
Mümkün olsaydı keşke.

Saat yirmiyi gösterdiğinde her gece,
Hiç şaşmazdı bu işkence,
Babam eve dönünce,
Odama çekilirdim sessizce.

Duyardım sesini içerden,
“Bu saat, neden çekilir bu kız, ben gelince?”
Kızardı babam, kendince.
Bu his, içimi yakan bu his,
Şimdi o var yine içimde,
Sanki boğuluyorum, neden bu işkence?

Avutmuyor hiçbir şey beni,
Günler azaldıkça, sensizliğime,
Yaramıyor mekan değiştirmek,
Dertler beni terketmedikçe.

Bir başka üzüldüm bu gece.
Bir baba, torunu sevince,
Daha çok kahroldum, bakakaldım öylece,
Bakmak bile istemedim, bu sevince.

Karanlık anılar, üşüştü üstüme.
Anladım ki, yanlış yerdeyim,
Mekan değildi, yanlış olan,
Hayatım baştan sona,
Artık daha çok boğuluyorum,
Bitsin bu işkence.

Ah! Polyannacılık oynamak,
Meğer ne zormuş,
Yok değişen, ben değişti sanmışım.
Hazırım, dayanırım derken.
Koca bir hayatı alt-üst ederken,
Yitirmişim benliğimi ,kimliğimi,
Boğuyor belki, artık beni,
Olmadığım kişiyi yaşamak.
Kırmak istiyorum zincirlerimi,
Ben artık, ben olmak istiyorum,
Ben artık mutlu olmak istiyorum.

Ahmet TULGANER
03-Aralık-2008
20:54

Bu şiir toplam 694 kez okundu.
5.02.2009 15:45:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz