Şeydanur ÖĞRETMEN

AFFET

kanatlarım kırılırken ılık bir yaz üstü
yapısırken bogulasmış pencereme bu her dakika
karsılıksız sevgilerdede bir dogum günü
kir tutarken bu cıplak ellerim toz kalabalıgında bir akşam vakti
yada son aşkların entrikasıydı büyüyen
moral ciceklerimi cevirirken bir rüzgar gülü
inerken düsercesine ayakları kayan düsüncelerim
yayılırken fikirlerime cılız kuşların ölümleri
yankılanırcasına bagırdıgım bu sokaklarda sensizligin acı seslerini
ve yahutta masumlasmış kimligimde bir deli gibiyim
tüterken bacalarımdan zehir gengi dumanlar
seni yanlış kalbimde tasımısım affet beni
kendi kendime kapanır oldum buralarda
dilimdede acı bir şarabın tatıyla geziyorum
ve yanlış bir rüzgarın esintisiyle kosuyorum şimdi bu ıslak kaldırımlarda
hep yanılarak gidiyorum pişmanlıgıma
ne olur affet beni
birdaha olmayak bunlar söz veriyorum hemde erkek sözü
sanki igneler batıyor her yerime
yüregimin sancısını cenemde hissediyorum sanki
gelecegimle oynarken yoklugun
seni birdaha göremeden affet ne olur birdaha olmayacak söz veriyorum
hemde namert sözü
seni nerde kaybettigimi bile bilemiyorum inan bana
nerelerdede yütürdügümü cangeşlenirken uykusuzlugum
her gece sonunca sabaha atılırken kara sevdam
tenhalıgına doyamayan bir ugraş gibi
soguk siyahlarda yapa yanlız olan
bir çekirdek tanesi gibi ürkek
gözlerim dagılırken hayallerimde inan seni düşünüyorum
ne olur beni affet birdaha olmayacak sana söz veriyorum
hemde yigit sözüüü...........

Bu şiir toplam 1.106 kez okundu.
5.10.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı