ömer çetinkaya (congeri)

R U B A İ İ - L E R

Nefsin peşinde koştum, bunca sene yılmadan.
Burnum doğrusuna gittim, hiçbir öğüt almadan.
Sanki dağların hepisini, ben elimle yaratmışım.
Ya bir günde,ya bir ayda, molasız yorulmadan.
2-M.M.M.
Güreş tuttum kaç defa, hep nefsime yenildim.
Suçum kabul etmedim, demedim ki yanıldım.
Prangaya vurulmuş, tutkunum gönül sana.
Koşturma ne olursun! Takatım yok yoruldum.
3-M.M.M.
Girdaba kapılmanın, aynısıdır hayatım!
Gönül senin elinden, kalmadı tuzum tadım.
Bir bakarsın havada, derken yerde sürünür.
Bir yer yurt beğenmedin, sürgün oldu soy adım.
4-M.M.M.
Dokunmadan inlerim, kâseyi fağfur gibi.
İstediğin yöne çek, elinde hayat ipi.
Yer ile yeksan oldum, eğilmekten karşında.
Gönül ömrüm bitirdim, yağmur, boran, kar tipi.
5-M.M.M.
Başını dik tutarsan, sonra sana kaz derler.
Şişmene aldanıp ta, uçmak bile az derler.
İçin dışına uysun, iki yüzlü olunmaz.
Hem kaz hem iki yüzlü, bu iyi olmaz derler.
6-M.M.M.
Dört yapraklı yoncayı, buldurup uğur saydın,
Hurafe şeyler ile, beni böyle kandırdın.
Dikkatimi gerçekten, daim ters yöne çektin.
Kabukla oyalayıp, özü kendine aldın...

CONGERİ
16.01.1987
Ömer ÇETİNKAYA

Bu şiir toplam 909 kez okundu.
22.02.2009 01:38:10

• Yorumlar
• Yorum Yaz