Feride Temel (meric)

MEVSİMSİZ SEVDA KIRINTISI

MEVSİMSİZ SEVDA KIRINTISI

çorabsız günün
yalın ayaklarını dinlenmeye bıraktım
bir nebze yağmur suyunda
oysa ağrıyan yerlerine masaj
kanayan yaralarına pansuman gerekti

hüsran duvarına tırmanmış belli
yılgın salgın bir veba
sevda hangi saatler güne
yaklaşacağını kestirememiş alıngan telli
kim çeker kuş tüyü nazını

düzensiz nefes
elden kaçmış fonksiyonsuz
kısık bir sabırla telaşlı
batı ile doğu arası
esiyor yüzü kızaran rüzgar
evlat acısıyla yanan ananın yüreği ellerinde

koyun koyuna sarmalanmış
gariban donunu giyinen bulutu
sorguya tutar
bulut inatçı tavrıyla suskunluğunu sürdürmekte

yağmur düşer rüzgarın kırılgan saçlarına
ben gözyaşıyla hüzünle kan kardeşim
senin yükünü hafifletemem ki der
medet umma benden

birden aklına toprak gelir
git ona selamlarımı söyle
bilmeyen mi var toprağın sadakatını

kızıl toprak
fesleğen kokulu
kırık bir filcanda kahvesini yudumlar
nice mevsimsiz sevdalara tanık
bağrı alaz alaz yanık
turkuaz tecellim sensin
göz bebeklerinden özlem
karınca yürüyüşünde tek tek uçar

benim vefalı dostum toprak
her sonbaharda düşen yaprak
bir dua kainatın dilinde
ölüm dargın peçeli
rüzgar uğultusuyla koyun koyuna yatarak


Feride Temel
Almanya

Bu şiir toplam 639 kez okundu.
25.02.2009 08:45:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz